19 Haziran 2010 Cumartesi

kendime.

Tam karşımda..Ayaklarımın dibinde..Dışarının aksine içimde sürüp giden yaşamı koruyan,gizemini saklayan,güneşin bir süre sonra ısıtmaya başladığı..

Bir zamanlar kendimi,kendi düşüncelerimden kıskanarak baktığım , bana kayıtsızca sorular sorup cesaretimi kırmak yerine kendimi daha da güçlü hissetmeme neden olan..Cevaplarını da martılarla yollayıp, boğazımı düğümleyip,binlerce milyonlarca iğnenin beynime battığını hissettiren..Dalgalar onunla hesaplaşma zorunluluğumu anlatan bir gücün dışavurumu sanki.. Kısa bir süre sonra bir kez daha çığrından çıkmak üzere taşırdıklarımı yeniden,ve yeniden geriye,kendi içime çekip eriteceğimi gösteriyor hepsi..
Duraksamadan,zorlamadan,sınırlamadan alıyor benliğimi..

İçinde sivri kayalar yükseliyor bazı kıyılarında..Ruhumdaki kasılmaları en iyi bilen o kayalar aslında..Her şey sessizce oluyor onlar varken..Her zamanki gibi..Aynı biçimde,aynı zamanda..Rastlantıların ve öngörülemeyenlerin yeterince kurbanı olmuşken..Ve kendi eylemlerimin sorumluluğunu üstlenirken..
Burada kalmak istiyorum..Daha ileri gitmeden..
Gitsem de fark eden bir şey olmayacak biliyorum..Çünkü yalnız kalmak onun için bir dram olmayacak,benim için olmayacağı gibi..Zaten yalnızlık ,tüketse de ürkütmüyor beni..Güneş şimdi bulutların ardında donuk ve yusyuvarlak bir leke gibi.
...Şimdiki zamanla harmanlanmış geçmiş zaman kokusunu içime çektim..İçimde; çok derinlerdeki benin,beni çevreleyen hayata çarpa çarpa çıkmasına izin veriyorum..Başkalarına hayır,kendime evet demeyi öğreniyorum..Öğreniyorum..Bir hayal gücü madeniyiz..Açıldım,ruhumu sarmalayan o yoğun sisi delen küçük ışık kaynağını araladım..Kendime sıkıca tutunuyor,kendime sarılıyorum..

Mavi bir yastık gibi karşımda işte..
Denize kavuşuyorum..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder