7 Aralık 2012 Cuma

Yine

Yine gün bitecek neredeyse. Bu gece çok sessiz,öyle durgun.. Sigaramın dumanı bile bir yabancı bana. Ürpertiyor karanlık deniz.
Bırakıyorum nefeslerimle beraber içimdekileri. Nefesim mi özgür kalan,içimdekiler mi tutsak olan bilmiyorum. Hangisiyse fark etmez,bütün hislerim doluşsun istiyorum boşluklara.
Yine ağır,böyle sessiz.
Giremedim bu gece odaya. Dolandım öylesine bir,biraz daha suçlu gibi davrandım kendime. Aynaya baktım sonra. Gülesim geldi,bu ben miyim dedim. Kendimden bir adım öteye gidemiyorken hem de.
Söyledim hep ama yaşayamadım işte. Bekledim. Küçük ellerime baktım. Yine kendime anlatmaya çalıştım,söz dinletmeye çalıştım. Yok değil,öyle değil,hiçbir “neden değil. Ansızın geliyor insanın yüreğinin ortasına.Isıtamazsın o elleri diyor artık
Nerdeyse delinecek bu gece gök. Belki de benim beynim patlayacak. Gözlerimde yine unuttuğum o isyan. Hepsi gerçek biliyorum,bitmeyecek biliyorum. Kendi kendimle savaşım da benim alınyazım galiba.Olsun.
Kendime rağmen,olsun.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder