Biri'ne

Biri vardı.

Uçurumun dibindeyken geçirdiğim gecelerden sonra,gündüze çıktığım zamanlarda gelmişti hayatıma.Ufak bir "tesadüfle..
Ben karanlıktan çıktığımda yalnızlığa bulanmıştım yağmurların içinde. Düşe kalka girmiştim hiç bilmediğim bir yola. Sürünerek çıktım sonra ordan. Koşarak uzaklaştım başka uçurumlara..
Silinmiş gibiydim dünyadan. Hiç bilmediğim bir yerdeydim. Ama inadına kaçmıyordum yüzümden. Parçalanmış,harabeye dönmüş,yaraları kanaya kanaya kurumuş bedenimden. Korkuyordu insanlar benden.
Patlatmak istiyordum beynimi. Tek tabancada bitebilirdi bütün işkence. Ne olacağını biliyor gibiydim o dibe girdiğimde. Ama isyan etmedim kimseye. Saklanamazdım,bekleyemezdim. Biri vardı. Onu bulmalıydım.
Kendimden korkarak devam ettim hayatıma.Başkaları gibi olsaydım silinecektim dünyadan.Bir fark yaratmam gerekiyordu.Farklı olmanın hiçbir önemi yoktu.
Ben kalbini kırarsam birinin,beni vurması için bir silah taşıyordum yanımda.İnsanlar kendime bir tehdit sanıyordu bunu.Kalbimi delik deşik eden adamlardan sonra öğrendim ki,diğerleri sevgileri parçalamak için kullanıyormuş bunları.
Sonra kapatıyormuşsun sırtını,yutkunamadan devam ediyormuşsun acıyı solumaya.Okşadıkça seni,okşadıkça bedenini birileri,canın daha çok yanıyormuş.Sonra sana kalmayı öğretiyormuş aşk.Bunu kaybetmemek için sarılıyormuşsun içindeki çocuğa.
O bile kalbini emiyormuş katlanamadığı için.Sen dış dünyanı kursan da,iç dünyan yıkılıyormuş.Aradaki çarpışma gözlerini kapatmana izin vermiyormuş.
Sonra sessizlik.
Sonra fısıltı.
Sonra çığlık.
Silinen adına,ait olduğun yere,ait olduğun adama,beslediğin düşlerine deprem.
Savrulduğun yerde kimse seni bulmuyormuş.
Gözünün önünde dursan da,elinden tutmuyormuş.
Bir enkaz oluyormuş varlığın gitgide,herkes haklılığın peşindeyken,kazanmanın derdindeyken,beynindeki uğultularla,isyanlarla,içindeki gözyaşlarıyla sövüyormuşsun hayata. Tanrıya. Vicdanına.
Bir söz veriyormuşsun sonra yukarıya.Yanan her mumda tekrarlıyormuşsun yeminini.Geçmişle kavganı kazanıyormuşsun.Bugünü kaybettiğinin hiç farkında olmadan.
Kandırıyormuş seni işte dünya.Avucuna toplamak istediğin her şey birikiyormuş gelecekte.Hayalet oluyormuşsun kalleş bir şehirde.
Emeğinin,vefanın,sevginin; cefasını hediye ediyormuş bulduğunu sandığın biri kapının önündeki boş bavuluna.Gitme demiyormuş.Ama kalman da farketmiyormuş.
Çok seviyormuşsun onu.Yalnızlığını gidermese bile,bundan haberdar olması,bunu önemsemesi yetiyormuş senin için.Kendi yolunda gitmen gerekirken bile,yolunu değiştiriyormuşsun,kendini bile erteliyormuşsun onun için.Düşmüyorken bile tutuyormuşsun kolundan.Tanrı'ya kendinden önce onun için ediyormuşsun duanı.Omzunda ağlarken o,sen daha çok kahroluyormuşsun. Sen olmasına "sonunu bildiğin için izin vermiyormuşsun.O anlamıyormuş.O hiç anlamıyormuş.Değişiyormuş.Güçleniyormuş.Unutuyormuş.Gün geçtikçe kendi yolunda koşuyormuş.Ve sen buna mutlu olurken,iç gücün bitiyormuş. Bile bile devam ediyormuşsun yürümeye.Düşüyormuşsun birden bire.O "hadi diyormuş. Koşmaya devam ediyormuş. Tutunacak bir dalın olmadığını anlayınca,son bir güçle kalkıyormuşsun ayağa.Sen kalkana kadar,zaman su oluyormuş.Başın dönüyormuş önce,dönüyormuşsun olduğun yerde.Her "biri yeni bir dünyada,yeni bir yolda,başkalarını dinler,başka şeyler düşünürken sana bakıyormuş.Yaralarının kabuklarını koparıp atıyormuşsun sinirle.Gelecekten kopmuş yapraklar savruluyormuş yüzüne."Gerçek,kanını donduruyormuş.
O zaman dönüyormuşsun sessizce geriye.Yol ayrımına yürüyormuşsun bakmadan,duymadan,görmeden.Tepkisizleşiyormuşsun.Hissizleşiyormuşsun.
Sonra geliyormuşsun iplerin koptuğu yere.
Kendini bilmez insanlar,onu "biliyormuşcasına çevresini sarıyormuş.Senin karşına gelmemesi için,dönmemesi için tutuyormuş.Hayalleri için koyduğu artılar onu sarmalıyormuş.Ve o bırakmaları için bir an olsun düşünmüyormuş.
Sadece özlemek.
Sadece özlemek tutuyormuş hâlâ akılda.Gerisi koskoca bir yalan oluyormuş.

Ben,inanmaya halim kalmayınca bir hiç'i göze aldım.Bir "ilk yaptım hayatıma.Gittim.O bıçağı sapladım göğsüme.Ve izinin geçmeyeceğini bile bile..
Caydırdı biri beni sözümden.
Her şey toparlandı,yakıldı,kül oldu ve dönüşüverdi o bıçak kadar keskin bir hisse.Gitmiyor gözlerimden.Ağrı oluyor yüreğime.
Unutturmuyor acı.
Biliyorum merak ediyor. Oysa çok basit halim;
Dumanı nefes yapıyor,su diye içkimi içiyorum.Uyuyamıyorum.Kendi yoluma bir adım atamıyorum.
Ama,
O silah hâlâ elimde.
"Son kez bekliyorum.

Yaptıkları gibi olsun,
Gelip vursun diye.