Acının tam orta yerinde durdum.İçimdeki herkes,taşıdığım her his benimle birlikte durdu,soluğunu tuttu.Onlara bakıp gitmelerini söylemek istedim,ama yapamadım.Birden bir ürperti geldi üstüme. Korkar gibi titredim.
Hava bulutsuz da olsa donuk oluyor odamda.Nerden geldiği kestirilmeyen rüzgarlar oluyor gece yarısından sonra.Bir adım dahi atamadım bu defa.Soğuk terler döktüm.Başka acıların yaklaştığını gördüm uzaktan.Göz göze geldim özlediklerimle.Sessizlik ömür boyu sürecek gibi geldi o an.Gözlerimi kapattığım gibi bir hançer saplandı göğsüme.Beklediğim tüm cevaplar aktı. Yüzler siyaha boyanmıştı.
Kendimden yana korkularım silinmişti aslında.Bulduğum hangi ben olsa alışıyordum zamanla.Oldu işte derken çıkageliyordu eskisi.Nefes alıp verişlerini dinliyordum hatırlamak için.Şehri kokluyordum;kendimi bulmak için.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder