nihayet

Eski bir alışkanlık gibi seviyorum sadece seni. Biliyorum dünyanın başka bir yerinde belki başka bir devirde soğuk bir denizin kenarında oturan başka bir adam da benim için aynı alışkanlığı taşıyor. Belki şimdi kendi bile bilmiyor.
Gökyüzü,yalnızlık ve şarap dolu bir şarkı var,en çok bu soğuklarda gidiyor.Aslında iyi niyetliyim,en az yalnızlığım kadar.
Günün rengine bulanmayı bekliyorum zamanı çok yitirsem de.Seni geri getirmek hak aslında bana. Ama böylesi bir durumda çoktan tükettim gereken tütünleri.Dumanları yüksekte yeterince. Ve yerin dibine girdi külleri.
Göz alabildiğine uzanan bir yalnızlığı kaplıyorum gitgide. Derin geceden sonra yağmurlu bir kadın olup çıkıyorum evden. Beyazın yokluğuna düşüyorum. Her gördüğümün acısını çekiyorum.Gücümün sonuna yaklaşınca beni yutacakmış gibi oluyor dış sesler. Bakakalıyorum yüzlere.
Görünüşe bakılırsa donuyorum.
Bitiyor işte.